Η εμπειρία της πανδημίας άλλαξε την αντίληψή μας και διαμόρφωσε σταδιακά μια διαφορετική εμπειρία στη σχέση μας με τον χώρο, δημόσιο και ιδιωτικό. Η αμφισβήτηση των ορίων μεταξύ του πραγματικού και φαντασιακού/ονειρικού βιώματος γίνεται ένα εργαλείο για χωρικές εμπειρίες δημιουργώντας κόσμους αισθήσεων ελκυστικών για τη φαντασία και τη μνήμη. Ανακαλώντας τη μνήμη του βιώματος της καραντίνας ο χώρος μεταμορφώνεται και αναθεωρείται μέσα από επιθυμίες, μνήμες, όνειρα και φανταστικές ιστορίες, ενώ αναδημιουργείται άλλοτε με υπερρεαλιστική διάθεση και άλλοτε μέσα από τη μνήμη και την ανταλλαγή προσωπικών ιστοριών. Η παρουσίαση των εργασιών των φοιτητών βασίστηκε σε μία σειρά δημιουργικών/βιωματικών ασκήσεων στη διάρκεια των μαθημάτων Σκηνογραφία ΙΙ εαρινού εξαμήνου 2021-22, Σκηνογραφία Ι χειμερινού εξαμήνου 2022-23 και Σκηνογραφία: Εγκατάσταση και Παρέμβαση στον Δημόσιο Χώρο χειμερινού εξαμήνου 2022-23. Το τελικό αποτέλεσμα των ασκήσεων είτε αποτυπώθηκε σε φωτογραφίες σύντομων παραστατικών δρώμενων είτε παρουσιάστηκε ως παραστασιακό γεγονός σε δημόσιους χώρους που είχαν βιωματική σχέση με τους φοιτητές μέσα από την πολιτισμική/κοινωνική γνώση του συγκεκριμένου τόπου.