Πριν τον σχεδιασμό της παράστασης ταξιδέψαμε στην Κεφαλονιά, ρουφήξαμε φως κι αέρα, επισκεφθήκαμε μουσεία και συνομιλήσαμε με βετεράνους του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Έπρεπε να συμπυκνώσουμε εικαστικά τοποθεσίες και ιστορίες που ήταν πολύ αληθινές και έσφυζαν από ομορφιά και φρίκη. Θεατρική μαγεία με το λιγότερο δυνατό για να αφηγηθούμε την ιστορία. Έτσι δημιουργήθηκε ένας απόλυτα άδειος χώρος με έναν χάλκινο τοίχο να στηρίζεται επικίνδυνα σε έναν μεγάλο βράχο. Ήταν ο ήλιος, ο πόλεμος και οι κατακερματισμένες ζωές, αλλά και επιφάνεια προβολής. Καρέκλες και σκάφες ήρθαν από την Ελλάδα. Γλάστρες με φρέσκο βασιλικό και βότανα φυτεύτηκαν σε παλιούς τενεκέδες λαδιού. Τα κοστούμια απογυμνώθηκαν από καθετί περιττό. Οι ηθοποιοί είχαν εξαιρετικά γρήγορες αλλαγές – ένας χωρικός μετατρεπόταν σε κατσίκα, κι αμέσως μετά σε στρατιώτη. Στη διάρκεια των προβών σκηνοθέτης και ηθοποιοί είχαν στη διάθεσή τους αντικείμενα, καπέλα, σακίδια και στοιχεία κοστουμιών για να αφηγηθούν την ιστορία.