Νικόλας Κανάβαρης
Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος
60 καλλιτεχνεσ
57 εργα
Αρχιτέκτονας Μηχανικός ΕΜΠ με μεταπτυχιακές σπουδές στην Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός και με πρόσθετες ειδικεύσεις στην Σκηνογραφία – Ενδυματολογία (Εθνικό Θέατρο) και τον Σχεδιασμό Αστικών Παιχνιδιών (TiP-European School of Urban Game Design). Έχει υλοποιημένο σκηνογραφικό-ενδυματολογικό έργο ως μέλος της θεατρικής ομάδας BpM (Hyperspace ή αλλιώς…, Ζαπατίστας, μια παράσταση που παίχτηκε παλιά δηλαδή σήμερα), ως μέλος της ομάδας της σκηνικής πράξης Με τις Μέλισσες ή με τους Λύκους, ως σκηνογράφος στην παράσταση χορού This is not a Profile. Έχει υλοποιημένο αρχιτεκτονικό έργο (ανακαίνιση κατοικιών, κατάστημα οπτικών, Victoria Square Project Living Room), και διδακτική εμπειρία στα ζητήματα σχεδιασμού κατοικίας. Τα θεωρητικά του ενδιαφέροντα περιστρέφονται ιδιαίτερα γύρω από τις έννοιες του χώρου και των κοινών και συμμετέχει στον υπό έκδοση συλλογικό τόμο Housing as Commons και στη μεταφραστική ομάδα του βιβλίου Free Fair and Alive, the Insurgent Power of the Commons. Γύρω από αυτά τα ζητήματα έχει συμμετάσχει σε συνέδρια (HM, ICCG) και τις εκθέσεις Infrastructures of Care Spaces of Displacement and Refuge (The Bartlett School of Architecture), Bauhaus meets commons (Goethe-Institut Athen).
Το δικανικό κείμενο γίνεται σκηνική πράξη ως κατεπείγουσα ανάγκη να αναδειχθούν δύο κόσμοι σε ευθεία σύγκρουση. Ο σκηνικός χώρος μορφοποιείται από αυτήν την αντίθεση: μπροστά η χωρικότητα που ορίζει ο αγορεύων ηθοποιός-δικηγόρος, πίσω οι μουσικοί-δικαστές που καταγράφουν και διαστρεβλώνουν τον λόγο του. Τα σκηνικά στοιχεία ακολουθούν μια αντίθεση: μια σκάλα αλουμινίου που δίνει την αίσθηση ανόδου, φυγής, προοπτικής με τις λοξές γραμμές της βάσης της, και ένα επίμηκες τραπέζι που εντείνει την οριζοντιότητα, τη σταθερότητα, την αδράνεια. Ο ηθοποιός συνομιλεί με την οικιακή σκάλα κινητικά, προτείνοντας πολλαπλές σχέσεις με το αντικείμενο που μετασχηματίζουν το εννοιολογικό φορτίο του άδειου χώρου. Η ενδυματολογία ακολουθεί τη χωρική διάκριση. Ο ηθοποιός συσχετίζεται με τον νεανικό κόσμο της βολονταριστικής αντίδρασης και οι μουσικοί με τον ενήλικο καθεστωτικό, αποπροσωποποιημένο και επιθετικό κόσμο. Η σκηνική πράξη σχεδιάστηκε να παρουσιαστεί ως μια αναπάντεχη συνάντηση ανάμεσα στην τέχνη και το πολιτικό, το θέατρο και την πραγματικότητα, τον εγκλεισμό και τις κοινωνικές αντιστάσεις.
Κείμενο: Θανάσης Καμπαγιάννης
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης, Γιώργος Χανός
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Δανάη Λιοδάκη
Σκηνογραφική Επιμέλεια: Νικόλας Κανάβαρης
Δραματουργική Επεξεργασία: Λυδία Λιοδάκη,
Δανάη Λιοδάκη
Φωτογραφίες: Νικόλας Κανάβαρης (σκίτσο),
Πέτρος Βούλγαρης (αφίσα), Μαριάννα Στεφανίτση, Νικόλας
Κανάβαρης (παρουσίαση), αρχείο του Δήμου Χαλανδρίου
Το δικανικό κείμενο γίνεται σκηνική πράξη ως κατεπείγουσα ανάγκη να αναδειχθούν δύο κόσμοι σε ευθεία σύγκρουση. Ο σκηνικός χώρος μορφοποιείται από αυτήν την αντίθεση: μπροστά η χωρικότητα που ορίζει ο αγορεύων ηθοποιός-δικηγόρος, πίσω οι μουσικοί-δικαστές που καταγράφουν και διαστρεβλώνουν τον λόγο του. Τα σκηνικά στοιχεία ακολουθούν μια αντίθεση: μια σκάλα αλουμινίου που δίνει την αίσθηση ανόδου, φυγής, προοπτικής με τις λοξές γραμμές της βάσης της, και ένα επίμηκες τραπέζι που εντείνει την οριζοντιότητα, τη σταθερότητα, την αδράνεια. Ο ηθοποιός συνομιλεί με την οικιακή σκάλα κινητικά, προτείνοντας πολλαπλές σχέσεις με το αντικείμενο που μετασχηματίζουν το εννοιολογικό φορτίο του άδειου χώρου. Η ενδυματολογία ακολουθεί τη χωρική διάκριση. Ο ηθοποιός συσχετίζεται με τον νεανικό κόσμο της βολονταριστικής αντίδρασης και οι μουσικοί με τον ενήλικο καθεστωτικό, αποπροσωποποιημένο και επιθετικό κόσμο. Η σκηνική πράξη σχεδιάστηκε να παρουσιαστεί ως μια αναπάντεχη συνάντηση ανάμεσα στην τέχνη και το πολιτικό, το θέατρο και την πραγματικότητα, τον εγκλεισμό και τις κοινωνικές αντιστάσεις.
Αρχιτέκτονας Μηχανικός ΕΜΠ με μεταπτυχιακές σπουδές στην Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός και με πρόσθετες ειδικεύσεις στην Σκηνογραφία – Ενδυματολογία (Εθνικό Θέατρο) και τον Σχεδιασμό Αστικών Παιχνιδιών (TiP-European School of Urban Game Design). Έχει υλοποιημένο σκηνογραφικό-ενδυματολογικό έργο ως μέλος της θεατρικής ομάδας BpM (Hyperspace ή αλλιώς…, Ζαπατίστας, μια παράσταση που παίχτηκε παλιά δηλαδή σήμερα), ως μέλος της ομάδας της σκηνικής πράξης Με τις Μέλισσες ή με τους Λύκους, ως σκηνογράφος στην παράσταση χορού This is not a Profile. Έχει υλοποιημένο αρχιτεκτονικό έργο (ανακαίνιση κατοικιών, κατάστημα οπτικών, Victoria Square Project Living Room), και διδακτική εμπειρία στα ζητήματα σχεδιασμού κατοικίας. Τα θεωρητικά του ενδιαφέροντα περιστρέφονται ιδιαίτερα γύρω από τις έννοιες του χώρου και των κοινών και συμμετέχει στον υπό έκδοση συλλογικό τόμο Housing as Commons και στη μεταφραστική ομάδα του βιβλίου Free Fair and Alive, the Insurgent Power of the Commons. Γύρω από αυτά τα ζητήματα έχει συμμετάσχει σε συνέδρια (HM, ICCG) και τις εκθέσεις Infrastructures of Care Spaces of Displacement and Refuge (The Bartlett School of Architecture), Bauhaus meets commons (Goethe-Institut Athen).
Κείμενο: Θανάσης Καμπαγιάννης
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης, Γιώργος Χανός
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Δανάη Λιοδάκη
Σκηνογραφική Επιμέλεια: Νικόλας Κανάβαρης
Δραματουργική Επεξεργασία: Λυδία Λιοδάκη,
Δανάη Λιοδάκη
Φωτογραφίες: Νικόλας Κανάβαρης (σκίτσο),
Πέτρος Βούλγαρης (αφίσα), Μαριάννα Στεφανίτση, Νικόλας
Κανάβαρης (παρουσίαση), αρχείο του Δήμου Χαλανδρίου
