Μία παράσταση όπου φυσικός χώρος και φυσικός χρόνος συναντώνται σε ένα φυσικό περιβάλλον. Πραγματικός χώρος, χρόνος και θεατής συγχέονται μέσα σε μία πανδημική πραγματικότητα. Η ψευδαισθητική ανάγκη της πραγματικότητας πέρασε και στην επιλογή ντόπιων, μη ηθοποιών, ως ήρωες του έργου. Οι θεατές είναι συνδημιουργοί που δεν υποκρίνονται, αλλά εκφράζονται ενεργά. Η πραγματικότητα της πανδημίας ανάγκασε στην πραγματικότητα του σκηνικού και στην πραγματικότητά του φυσικού ανοιχτού χώρου. Ίσως θα έπρεπε να συμφωνήσουμε πως μία βασική συνθήκη του θεάτρου είναι το γλίστρημα από τον πραγματικό χώρο και χρόνο στον παραστατικό χώρο και χρόνο. Μπορεί η πανδημία να στέρησε το φυσικό σημείο συνάντησης του θεάματος και του θεατή αλλά διατήρησε, ενίσχυσε και μετατόπισε μία άλλη βασική αρχή, αυτή της ψευδαίσθησης, πέρα από χρονικά και χωρικά όρια. Το live streaming μετέτρεψε τον προσωπικό χώρο του θεατή σε χώρο παράστασης. Η σκηνογραφία δεν αναπαριστά, δεν δημιουργεί αλλά εγκιβωτίζει το περιβάλλον και το κάνει θεατρικό γεγονός. Αυτή η συνέπεια στην επιλογή είναι ο νέος απτός τρόπος προσέγγισης μιας ψευδαίσθησης.