Δημήτρης Κωνσταντάρας
Σκηνογράφος
60 καλλιτεχνεσ
57 εργα
Σκηνογράφος με έδρα την Αθήνα. Ως πτυχιούχος Θεατρικών Σπουδών από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου το 2014 είχα την ευκαιρία να εργαστώ ως σκηνογράφος & καλλιτεχνικός διευθυντής σε διάφορες θεατρικές παραγωγές. Το πτυχίο αυτό με εξόπλισε με ανεκτίμητες δεξιότητες όσον αφορά τη δραματουργία, την κριτική, τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία και μου έδωσε πολύτιμες γνώσεις θεωρίας του θεάτρου. Αυτές οι δεξιότητες μου επέτρεψαν να αποκτήσω εργασιακή εμπειρία σε διάφορους ρόλους, όπως βοηθός σκηνοθέτη, συγγραφέας και συν-σκηνοθέτης, και μου επέτρεψαν να ακολουθήσω ένα μεταπτυχιακό δίπλωμα στη θεατρική σκηνογραφία στο University of the Arts του Λονδίνου. Ως σκηνογράφος, έχω εργαστεί σε διάφορους θεατρικούς και καλλιτεχνικούς χώρους στην Αθήνα.
Ο στόχος του σκηνικού χώρου ήταν να αποτυπωθεί -με έναν τρόπο σαφώς πιο αφαιρετικό και με διαφορετικά υλικά- ο πίνακας του William Waterhouse The Lady of Shalott. Το σκηνικό έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολα μετακινήσιμο και πιο οικονομικό. Έτσι το προστατευτικό νάιλον κατέληξε να λειτουργεί ως καταρράκτης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και έπειτα να γίνεται περιτύλιγμα στο Τempus Verum και μετά στην Πάτρα, ενώ η μπανιέρα που έγινε πλεούμενο παραμένει το κύριο σκηνικό αντικείμενο. Επιπλέον, οι ήρωες παρουσιάζονται ως δύο μεταφερόμενα εκθέματα που πρόκειται να μετακινηθούν από χώρο σε χώρο. Αν θα ήθελα να περιγράψω την παράσταση, θα έλεγα ότι μπορούσε να προσαρμοστεί σε κάθε περίσταση. Το σκηνικό έπρεπε να τοποθετηθεί και να αφαιρεθεί από τη σκηνή σε κάθε παράσταση, ενώ έπρεπε να ταξιδέψει σε τρεις διαφορετικούς χώρους, και έγινε, επίσης, μια ταινία μικρού μήκους.
Συγγραφέας: Αντιγόνη Σταυροπούλου
Δραματουργική Επεξεργασία – Σκηνοθεσία:
Νικόλας Ανδρουλάκης
Σκηνoγραφία: Δημήτρης Κωνσταντάρας
Κινησιολογία: Έμιλυ Νικόλα
Φωτογραφίες: Manuel Silvestri, Μαριάμ Χοροζιάν
Ο στόχος του σκηνικού χώρου ήταν να αποτυπωθεί -με έναν τρόπο σαφώς πιο αφαιρετικό και με διαφορετικά υλικά- ο πίνακας του William Waterhouse The Lady of Shalott. Το σκηνικό έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολα μετακινήσιμο και πιο οικονομικό. Έτσι το προστατευτικό νάιλον κατέληξε να λειτουργεί ως καταρράκτης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και έπειτα να γίνεται περιτύλιγμα στο Τempus Verum και μετά στην Πάτρα, ενώ η μπανιέρα που έγινε πλεούμενο παραμένει το κύριο σκηνικό αντικείμενο. Επιπλέον, οι ήρωες παρουσιάζονται ως δύο μεταφερόμενα εκθέματα που πρόκειται να μετακινηθούν από χώρο σε χώρο. Αν θα ήθελα να περιγράψω την παράσταση, θα έλεγα ότι μπορούσε να προσαρμοστεί σε κάθε περίσταση. Το σκηνικό έπρεπε να τοποθετηθεί και να αφαιρεθεί από τη σκηνή σε κάθε παράσταση, ενώ έπρεπε να ταξιδέψει σε τρεις διαφορετικούς χώρους, και έγινε, επίσης, μια ταινία μικρού μήκους.
Σκηνογράφος με έδρα την Αθήνα. Ως πτυχιούχος Θεατρικών Σπουδών από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου το 2014 είχα την ευκαιρία να εργαστώ ως σκηνογράφος & καλλιτεχνικός διευθυντής σε διάφορες θεατρικές παραγωγές. Το πτυχίο αυτό με εξόπλισε με ανεκτίμητες δεξιότητες όσον αφορά τη δραματουργία, την κριτική, τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία και μου έδωσε πολύτιμες γνώσεις θεωρίας του θεάτρου. Αυτές οι δεξιότητες μου επέτρεψαν να αποκτήσω εργασιακή εμπειρία σε διάφορους ρόλους, όπως βοηθός σκηνοθέτη, συγγραφέας και συν-σκηνοθέτης, και μου επέτρεψαν να ακολουθήσω ένα μεταπτυχιακό δίπλωμα στη θεατρική σκηνογραφία στο University of the Arts του Λονδίνου. Ως σκηνογράφος, έχω εργαστεί σε διάφορους θεατρικούς και καλλιτεχνικούς χώρους στην Αθήνα.
Συγγραφέας: Αντιγόνη Σταυροπούλου
Δραματουργική Επεξεργασία – Σκηνοθεσία:
Νικόλας Ανδρουλάκης
Σκηνoγραφία: Δημήτρης Κωνσταντάρας
Κινησιολογία: Έμιλυ Νικόλα
Φωτογραφίες: Manuel Silvestri, Μαριάμ Χοροζιάν
